گروه دین مشرق - یکی از آزمون های سخت کربلا، آزمون عطش و تشنگی بود. سه روز قبل از شهادت امام حسین (ع) در روز هفتم محرّم دستورى از عبیداللَّه بن زیاد از این قرار به عمر بن سعد ابلاغ شد که: «بین حسین و آب فاصله انداز و مگذار که قطرهاى از آن بنوشند» و این عمل را نوعى انتقام در مقابل بستن آب بر عثمان تلقى کرد.
ابن سعد به مجرد دریافت این دستور، عمرو بن حجاج را با پانصد سوار، مأمور مراقبت از شریعه فرات به منظور جلوگیرى از دسترسى امام(ع) و یارانش به آب کرد. در این دو سه روز امام (ع)و یارانش از طرق مختلف سعى در دسترسى به آب داشتند زیرا تحمل تشنگى در آن بیابان سوزان- به ویژه با آن کاروان مشتمل بر زنان و کودکان- بسیار طاقت فرسا بود.
نقل شده است که جبرئیل پس از ترک اولای حضرت آدم(ع) و توبه ایشان به مسئله عطش اشاره کرده است. او به حضرت آدم(ع) می فرماید:
«یُقتَل عَطْشَاناً غَریباً وَحیداً فَریداً، لَیسَ لَهُ نَاصِرٌ وَ لَا مُعینٌ وَ لَوْ تَرَاهُ یا آدَمُ وَ هُوَ یَقُولُ وَا عَطَشَاهْ وَا قِلَّةَ ناصِراه حَتّی یَحُول الْعَطَشُ بَینَهُ وَ بَینَ السَّمَاءِ کَالدُّخان فَلَمْ یُجِِبهُ احَدٌ الَّا بالسُّیوفِ وَ شُربِ الْحُتُوف»؛ (کشته می شود در حالتی که تشنه و بی کس و تنها باشد و او را یار ویاوری نباشد. ای آدم، اگر او را ببینی در حالتی که می گوید: (وا عطشاه، وا قله ناصراه) تا گاهی که از تشنگی چشمش چنان تاریک می شود که آسمان را نتواند دید و هیچ کس او را جواب نگوید الابا زبان شمشیر و شراب مرگ).
امام سجّاد(ع) که خود شاهد صحنه هولناک کربلابود، در موارد زیادی به مسئله عطش اشاره کرده است. پس از حادثه کربلا، در بیان چگونگی دفن پیکر شهدای کربلانقل شده است که امام سجاد(ع) نیز هنگامی که بدن مطهّر امام حسین(ع) را دفن کرد، با انگشت خویش بر روی قبر چنین نوشت:
«هذا قَبْرُ الحُسَیْنِ بنِ عَلِیِّ بنِ ابی طالِب اَلَّذِی قَتَلُوهُ عَطْشاناً غَریباً»؛
«این قبر حسین بن علی است که او را با لب تشنه و غریب کشتند». (ارشاد مفید، ص470 و 471، و مقتل الحسین مقرّم، ص320)
همچنین، هنگامی که خبر بازگشت اهل بیت(ع) از اسارت به محمّد حنفیه رسید، وی به استقبال کاروان آمد. وقتی محمّد حنفیه در مورد امام حسین(ع) از امام سجّاد(ع) سوال می کند، ایشان می فرماید:
«یا عَمّاهُ! قَتَلُوهُ عَطشاناً و کُلُّ الحَیواناتِ رَیّانٌ»
«عموجان! پدر ما را با لب تشنه کشتند در حالی که همه حیوانات را سیراب می کردند.» (ناسخ التواریخ، ج3، ص178)
تکرار روضه عطش در منا
بعد از حدود 1400 سال روضه عطش این بار در سرزمین منا عینیت یافت؛ سعودی ها با تبعیت از ابن زیاد زمانه، با ممانعت از رساندن آب به حجاج بیت الله الحرام، کربلایی دیگر را رقم زدند.
مسدود شدن خروجی خیابان 204 در منا که حجم انبوهی از حجاج ایرانی و آفریقایی را در خود گنجانده بود، بی‌تدبیری ماموران سعودی در کنترل جمعیت، گرمای هوا همه و همه دست به دست هم دادند تا فاجعه‌ای تلخ، کام مسلمانان را در روز عید قربان تلخ کند و منا تبدیل به قربانگاهی برای حجاجی شد که عمری را در حسرت رمی جمرات گذرانده بودند تا با آزاد شدن از بند نفس، شیطان را سنگ زنند و به رستگاری الهی امیدی بیش از پیش بیابند اما شرایطی که آل سعود رقم زده بودند ماجرا را در منا به سمت دیگری سوق داد.
بسیاری از جان باختگان تحت تاثیر حرارت شدید هوا و عطش ناشی از گرما و بی‌رمق شدن، زیر دست و پا جان باختند و هیچ یک از ماموران سعودی که وظیفه تامین امنیت و رسیدگی به این حجاج را داشتند قطره آبی به کام حجاج نیمه جان نریختند.
دانلود
تنها کافی‌است دقایقی به روایت بازماندگان قربانگاه منا گوش دهیم تا ساعت‌ها و روزها بغضی تلخ را مهمان سینه سنگین خود ببینیم.
"میثم مطیعی" مداح اهل‌بیت (ع)، از واقعه خونین منا این طور روایت می کند:
این حاجیان مظلوم ساعت‌ها در کش‌وقوس و کشتی گرفتن بودند؛ یک کشتی‌گیر وقتی سه دقیقه کشتی می‌گیرد، چه حالی پیدا می‌کند؟ حالا شما فرض کنید مثلاً دو ساعت طرف دارد به‌طور مداوم می‌جنگند، هلش می‌دهند و جمعیت در آن گرما و کم‌رمقی عقب و جلو می‌شود آن‌هم در شرایط نبودن آب. بعد این‌ها روی‌هم افتاده‌اند و اگر کسی در این شرایط بی‌حال بشود و بیفتد کار تمام است.
حرارت بسیار بالا، آن‌هم زائری که از عرفات و مشعر آمده و انرژی زیادی از او گرفته شده است. این حجاج بی‌رمق، وحشت‌زده، گرمازده و تشنه، تقاضای آب می‌کردند ولی سعودی‌ها از آب هم مضایقه کردند؛ این را بدانید که خیلی از حجاج و عزیزان قربانی، از تشنگی جان خود را از دست دادند.
مشاهدات عینی استاد حوزه علمیه از فاجعه منا این گونه است:
حاجیان با لباس احرام به خاطر خستگی بیش از حد، قفل شدن حرکت، تشنگی و دمای بالای هوا دیگر رمق که هیچ، نفسی هم ندارند؛ اکثر افراد از هوش رفته‌اند و یک به یک هم چون برگ خزان نقش بر زمین می‌شوند.
بدون اغراق می گویم تمام حاجیان، تشنه جان دادند و تا آخرین لحظه تنها طلب آب می‌کردند؛ اما دریغ از یک جرعه آب، چنان که صحنه کربلا برای شیعیان تداعی شده بود و نوای «یا حسین» بیشتر به گوش می‌رسید.
روایت بازماندگان قربانگاه منا
دانلود
بی‌راه نبود که برخی از حج امسال به عنوان « تلخ‌ترین حج تاریخ اسلام» یاد کردند چرا که در ابتدا دامنه فاجعه به خاطر ممانعت آل سعود از رسانه‌ای شدن بی‌کفایتی شیطنت بارشان محدود به نظر می‌رسید ولی رفته رفته ابعاد فاجعه بار و در عین حال باور ناپذیر قربانگاه منا وسیع‌تر شد و بی‌کفایتی تعمدی آل سعود در مدیریت فاجعه منا، خون هر مسلمانی را به جوش آورد.
